Zomervakantie 2020: schrijfbubbel

Terug naar overzicht

Bubbel

Het is voor het eerst dat ik er ben, en het voelt heel apart…
Alsof er maar één ding bestaat. Ik alleen op de wereld verkeer. 
Ik neem de telefoon niet op. Vergeet mensen terug te appen. Mijn sociale kant is even helemaal zoek. Zelfs áls ik met anderen ben, zit ik er nog middenin.

Het moet gezegd: de omstandigheden werken mee. Ik heb weinig klanten nu. Iedereen is op pad en het is veel te warm voor een dag fietsen met schrijvers. Zelfs aan zee wil niemand nu zijn (althans niet om te schrijven). Ik ben op mezelf aangewezen. 

Dus spring ik ’s ochtends mijn bed uit, pak een kop koffie, spoed me naar mijn laptop en schrijf, schrap, schrijf, schrap, schrijf in een langgerekte flow. Zelfs ’s avonds in bed kan ik mijn verhaal niet loslaten.
Ik vier vakantie in mijn eigen schrijfbubbel. Ik ben er deze zomer plompverloren in beland. En wat is het er mooi! Ik zou er wel altijd willen blijven!

Maar zoals er aan een fijne vakantie een einde komt, zo spat mijn bubbel eveneens uiteen. De waan van de dag roept. En dat is ook weer prima.
Ik weet nu wat die bubbel is en dat mijn boek en ik gebaat zijn bij een verblijf in die luchtbel.
Ik heb het vertrouwen dat ik deze bubbel weer kan opzoeken wanneer ik maar wil.

I could blow bubbles. Bubbles would solve any dilemma we face.
If bubbles were president there would be no war – Thom Yorke